Wij mochten jullie meenemen in het stil worden bij het lijden van Jezus Christus, onze Heiland. Dat is een groot voorrecht. Wekelijks was er een kort overleg via videobellen. We begonnen altijd met het vragen van een zegen aan God. Dat heeft Hij verhoord! Het "werk" begon al vroeg in het voorjaar met het bedenken van een thema. Daarin waren wij eigenlijk al met onze persoonlijke voorbereiding bezig!
Verder was het mooi om contacten te leggen en mensen enthousiast te maken, en ook te ervaren dat er velen waren die uit zichzelf kwamen met ideeën of een aanbod.
Ook zagen we dat de groepen wel het voorbereidingsmateriaal kregen, maar er met een eigenheid mee omgingen. Dat vonden wij positief. Daarna waren er dan de werkelijke vieringen om mee te maken of thuis te bekijken. Met vijf avonden vonden we het een behoorlijke confrontatie met het lijden van Jezus. Voor je gevoel kon het zelfs te veel worden. En dan besef je: dat klopt. Lijden past niet bij leven. In het begin heeft God alles goed gemaakt, wandelde Hij met Adam en Eva door het paradijs en waren ze blij met die schitterende schepping. Maar we zijn het zelf die roet in het eten gooiden op het moment dat we naar de slang luisterden en er voor kozen om het kwaad te leren kennen. Zelf zijn we niet in staat om dat weer goed te maken. Dat kon alleen die ene mens Jezus die vrijwillig het onmogelijke koos, lijden tot in de dood. Mijn Gód!
Al met al vonden wij het een vruchtbare week. We hebben veel enthousiasme, trouw, inzet en talenten gezien. Creatief, stemmend tot nadenken, muzikaal, technisch, dienend, ondersteunend, het is heel fijn om te ervaren dat zoveel mensen mee wilden doen en mee wilden helpen! Zo konden we als gemeente het lijden van onze Heer gedenken.